See >>>
https://www.facebook.com/100083930221818/posts/pfbid0374zREBErPjCEcsbnvNsTfXpjJhakHtYhjTJmqzyhfbLgavXfQtQqZrcHqJoqzZsjl/
โลกของเราจากระยะทาง 6,054,587,000 กิโลเมตร
ภาพถ่ายของโลก เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2533 โดยกล้องที่ติดตั้งบนยานสำรวจอวกาศวอยเอเจอร์ 1
ในภาพเห็นโลกเป็นจุดเล็ก ๆ สีฟ้าซีดๆ ในอวกาศที่โดดเดี่ยว กึ่งกลางแถบแสงอาทิตย์ที่ถูกกระเจิง จากเลนส์กล้อง
ยานวอยเอเจอร์ 1 ซึ่งได้ทำภารกิจหลักเสร็จสิ้น และกำลังเดินทางออกจากระบบสุริยะของเรา
คาร์ล เซแกน นักดาราศาสตร์และนักเขียนแนววิทยาศาสตร์ผู้เลื่องชื่อ ได้เสนอให้องค์การนาซาป้อนคำสั่งให้กล้องของยานวอยเอเจอร์ 1 หันกลับมายังจุดศูนย์กลางของระบบสุริยะ และถ่ายภาพโลกผ่านอวกาศอันกว้างใหญ่เป็นภาพสุดท้าย
นอกจากนี้ คาร์ล เซแกน ยังได้ให้ความเห็นต่อภาพนี้ อย่างแหลมคมต่อความคิดมนุษย์ชาติว่า
จุดเล็ก ๆ จุดนั้น คือ ที่นี้ คือ บ้านของเรา คือ พวกเรา บนจุดนั้น คือ ทุกคนที่เราเคยรู้จัก มนุษย์ทุกคน ที่เคยมีตัวตนอยู่ รวมไว้ซึ่งความสุข ความหวัง และความทุกข์ ศาสนา ความเชื่อ แนวคิด ระบบเศรษฐกิจ นับพันนับหมื่น
ทุก ๆ ผู้ล่า ผู้ถูกล่า หัวขโมย ทุก ๆ วีรบุรุษ ทุกๆ คนขี้ขลาด เหล่าผู้สร้าง ผู้ทำลาย
ทุกอารยธรรมต่าง ๆ กษัตริย์ และชาวนาที่ยากชน คู่รัก หนุ่มสาว เด็กน้อยที่เต็มเปี่ยมด้วยความหวัง ทุกๆ พ่อ แม่ ลูกทุกคน นักประดิษฐ์ นักสำรวจ ครู อาจารย์ นักการเมือง ทั้งสุจริตและทุจริต
ดารา ผู้นำ คนบาป นักบุญ ทุกๆ คนในประวัติศาสตร์ ของเราล้วนเคยอาศัยอยู่ที่แห่งนี้ บนฝุ่นผงที่ ลอยเคว้ง ท่ามกลางแสงอาทิตย์ และจักรวาล อันโดดเดี่ยวนี้
โลกของเรา เปรียบเสมือนเวทีละครเล็ก ๆ ในโรงละคร แห่งจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้
ลองจินตนาการถึง เลือดเนื้อที่หลั่งไหล ชะโลมทั่วสารทิศ การประหัตประหาร แก่งแย่ง แข่งขัน ของเหล่าผู้คน ที่โหยกระหาย สงคราม ความยิ่งใหญ่ ความรุ่งโรจน์ ชั่วครั้งคราว บนจุดจางๆ สีฟ้าๆ ขนาดเท่าผงธุลีนี้
ลองจินตนาการถึง ความเหี้ยมโหด ของผู้อยู่อาศัยจากจุดเล็กๆ สีฟ้าๆ นี้ ไปให้ถึงจุดใหญ่ๆ สีฟ้าๆ
พวกเขาหลงผิด เข้าใจผิด กันมาอย่างยาวนานแค่ไหนแล้ว
พวกเขา ถือดี กล้าดีอย่างไร ที่เข่นฆ่าเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเอง เช่นนั้น
ความเกลียดชัง อันร้ายกาจ และ การสำคัญตัวเองผิด หลงคิดว่า เรามีอภิสิทธิ์ ยิ่งใหญ่เหนือใครในจักรวาลนี้
หากแท้จริงแล้ว เราก็เป็นเพียงแค่ ฝุ่นผงธุลี สีฟ้าๆ จางๆ เพียงเท่านั้น
โลกของเรา เป็นเพียงจุดเล็ก ๆ ที่หลบซ่อนอยู่ในเอกภพ ที่มืดมิด อันโดดเดี่ยว เคว้งคว้าง
ไม่มีสิ่งมารับประกันว่า จะมีใคร จากที่ไหน มาช่วยเรา จากการกระทำของตัวเราเองได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเรา
เคยมีคนพูดไว้ว่า ดาราศาสตร์นั้น สอนให้เรารู้จักอ่อนน้อม ถ่อมตน ต่อจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ยิ่งนัก
แต่ผมขอเสริมว่า ดาราศาสตร์ คือ การสอนให้เรา รู้จักถึงตัวตนของเรา
คงไม่มีสิ่งใด ที่จะแสดงความโง่เขลา ของความคิดมนุษย์ ไปได้มากกว่า ภาพถ่ายโลกของเรา
จากระยะที่ไกลแสนไกลขนาดนี้
มัน คือ ความรับผิดชอบของพวกเราทั้งหมด ที่ควรจะปฏิบัติต่อกัน ด้วยถ้อยที ถ้อยอาศัย เพื่อปกป้องและหวงแหน จุดเล็ก ๆ จุดนี้ ที่เรียกว่า บ้านหลังเดียวที่เรารู้จัก
May, 11, 1996 - Carl Sagan !!!
ที่มา : https://www.nationalgeographic.com/science/article/first-person-see-pale-blue-dot
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น