See >>>
https://www.facebook.com/61561567645021/posts/pfbid0P1didLQKyTs5W5ZfJRpkwCd7nLzVM2pEKK3FwEGzLTy9cPuR8xiyjbb5aTwF4P73l/?mibextid=Nif5oz
☆เมื่อจอมยุทธเฒ่า#2
ถ่ายทอดสุดยอดวิชาตื่นรู้
อย่างไร้กระบวนท่า
ให้ศิษย์รักจากคัมภีร์ไร้อักษร
สายลมแห่งราตรีพัดพา
ความเย็นเยียบผ่านหุบเขา
เงาจันทร์ทอดสะท้อนบนพื้นศิลา เสียงธารน้ำไหลเป็นดั่งบทเพลงแห่งกาลเวลา ศิษย์รักนั่งนิ่ง มองดาบที่ร่วงหล่นเบื้องหน้า แต่จิตของเขากลับรู้สึกดั่งถูกปลดเปลื้องจากพันธนาการ
ที่เคยแบกไว้
จอมยุทธเฒ่าพินิจมองศิษย์ด้วยสายตาลึกซึ้ง ก่อนเอื้อมมือเปิดห่อผ้าสีดำเก่าแก่ เนื้อผ้าเปื่อยยุ่ยตามกาลเวลา และภายในนั้น... คือ คัมภีร์ไร้อักษร
ศิษย์รักเบิกตากว้าง มองแผ่นกระดาษเก่าแก่ที่ว่างเปล่า ไม่มีอักษรใดจารึกไว้ มีเพียงริ้วรอยแห่งกาลเวลาที่ประทับลงบนพื้นผิวของมัน
"อาจารย์...นี่คืออะไร?"
ศิษย์เอ่ยถาม น้ำเสียงปะปน
ด้วยความฉงน
จอมยุทธเฒ่าหัวเราะเบาๆ
วางคัมภีร์ลงบนตักศิษย์อย่างแผ่วเบา
"นี่คือสุดยอดตำราที่ข้าสืบทอดมา นับแต่ยุคโบราณกาล มีเพียงผู้ที่ตื่นรู้เท่านั้นจึงจะอ่านมันออก"
ศิษย์รักขมวดคิ้ว ค่อยๆ เปิดคัมภีร์ออก แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า ดวงใจพลันปั่นป่วน "อาจารย์ล้อข้าเล่นหรือไม่? คัมภีร์ที่ไร้อักษร จะมีวิชาได้อย่างไร?"
จอมยุทธเฒ่าพยักหน้าช้าๆ
แววตาเปี่ยมด้วยเมตตา
"วิชาที่แท้จริงนั้น ไม่ได้ถูก
เขียนด้วยหมึก แต่มันถูกจารึก
ลงบนจิตแห่งผู้ที่รู้แจ้ง"
ศิษย์รักชะงัก ใจพลันสะท้าน ขณะที่จอมยุทธเฒ่าเริ่มกล่าวต่อ
"ทุกกระบวนท่าที่เจ้าฝึกฝน ทุกบทเรียนที่เจ้าจดจำ ล้วนเป็นเพียงเปลือกนอกของความจริง หากเจ้าต้องการตื่นรู้ จงละทิ้งทุกสิ่งที่เคยเรียนรู้ แล้วจงฟังเสียงของตนเอง"
ศิษย์รักนิ่งไป พลันรู้สึกว่า
คำพูดของอาจารย์กำลังสะท้อนลงลึกสู่จิตของตน
"แต่ข้าจะเรียนรู้สิ่งใหม่ได้อย่างไร หากละทิ้งทุกสิ่ง?"
จอมยุทธเฒ่าหยิบก้อนหินจากพื้น วางลงในถ้วยน้ำของศิษย์
"ถ้วยที่เต็มอยู่แล้ว ย่อมรับสิ่งใหม่มิได้ หากเจ้าต้องการตื่นรู้ จงเทสิ่งเก่าออกเสียก่อน"
ศิษย์รักมองน้ำที่ล้นถ้วย หัวใจพลันสั่นไหว เข้าใจขึ้นมาในฉับพลันว่า สิ่งที่เขาเคยยึดมั่น—วิชาดาบ กระบวนท่า ความทะเยอทะยาน ล้วนเป็นเพียงสิ่งที่เติมเต็มใจจนมิอาจรับรู้สิ่งที่อยู่เหนือพวกมัน
"อาจารย์ ข้าเข้าใจแล้ว
วิชาที่แท้จริง หาใช่สิ่งที่ถูกสอน... แต่เป็นสิ่งที่ต้องตระ
หนักรู้ด้วยตนเอง"
จอมยุทธเฒ่าหัวเราะเบาๆ
ก่อนพยักหน้า
"ยอดเยี่ยมนัก ศิษย์รัก เจ้าได้อ่านคัมภีร์ไร้อักษรแล้ว"
ในขณะนั้นเอง ศิษย์รักมอง
ไปยังคัมภีร์อีกครั้ง และครั้งนี้เอง...
เขาเห็นตัวอักษรแห่งสัจธรรม ปรากฏขึ้นภายในจิตของตนเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น